Амьдрал хэмээх тансаг хавх
Алхам бүхэнд минь таардаг ч
Аминч үзлийн Хүслийн манан
Амтат зүүд адил үл холдуулна...
Мянга мянган жил өнгөрсөн ч
Мөнөөх хавх улам ухаажжээ.
Уягдаж хашигдсан бяцхан тойрогтоо
Уйлан шаналан зүрх тэмүүлнэм...
Хэзээ хязгааргүйд дураар аялах вэ?
Хэзээ уужим амьсгалаар аялан дуулах вэ?....
Анхны аялал асуулт байлаа.
Ашдын төгсгөл ч асуулт байх юм.
Санаашран гайхсаар хэдэн зууныг үдэж бол
Саатан хорогдсоор хэдэн мянганыг элээсэн бол...
Хэзээ хэдийд хавх минь эрх чөлөөний дуугаар хайлах бол.
Хаа нэгтээх тэр аврал минь
Хэнхдэг цээжний минь гүнд сэмхэн мигшсээр л.
Ургах жаргах Наран ялгал үгүй аж
Учрал хагацал ч нэгэн аж.
Уршигт хавх уудам эрх чөлөө минь ч нэг гэвэл
Уучлал өршөөлийн далайн их завь минь чи ирээч...
No comments:
Post a Comment