Миний үлгэрүүд-Баавгай

Бүдүүн аав баавгай бамбаруушаа дуудаад
-Миний бяцхан бор бамбарууш наад самрын модоо алгаддаа гэв

Бамбарууш 


пад пад алгадлаа, савар нь өвдсөнөөс биш самар огт унасангүй
- Ааваа ааваа би алгадмааргүй байна. Та байхад би заавал мод алгадаж сураад яахийн гэлээ.
Миний хүү аавыгаа хар даа сайн харж ав гээд аав нь модыг алгадлаа
Ой дүүрэн нүүгэлтсэн пад пад гэсэн чимээ цууриатан удалгүй под под гэсээр бороо мэт шаагин олон самрын боргоцой модноос уналаа.
За миний хүү сайн харж тогтоож авсан биз. Май нэгийг идээд үз дээ гэхэд бяцхан бор бамбарууш амтархан идэх тэрхэн үед тэднийг тойрон ойн олон амьтад цуглажээ.

Аав баавгай сэтгэл тэнэгэр нүүр дүүрэн мишээн туулай, элбэнх, янзага, зараа гээд л тэнд цугласан бүх амьтдыг самраараа дайллаа. Аманд тос амтагдсан алтан шаргал сармын ачаар алиа бяцхан шоргоолж хүртэл амтархан идсэнээ сайрхана.
Эх дэлхийн минь нэгээхэн зайд эв түнжинтэй ой байдаг юм. Тэнд байдаг бүхий л ан амьтад бие биендээ найртай элэгсэг.

Залхууран суухгүй ээ би
Зоригт баавгай аав шигээ
Зон олонд туслах хүчтэй
Зан сайтай баавгай болно гэж дуулсаар бяцхан бамбарууш хүү аав руугаа гүйлээ.

No comments:

Post a Comment

Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй

Тэнгэрт асах түм буман одод

Сэтгэлд бадамлах хязгааргүй жаргалын тэмүүлэл

Итгэлд улалзах халуун дулаан илч

Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй


Аргалын утаа суунаглан суунаглан цогшихуй яа

Ардын дууны шуранхай уул талыг дамжин цуурайтнам

Асгарсан дусал бүхнээрээ амиа өргөдөг хорвоод

Аяа Монгол хүмүүн хэмээгдэх нь жаргалын дээд гэнэм


Хадган хөх Тэнгэр Та, эцгийн минь дүрд хувилаад

Хаашаа ч намайг очсон халамжлан энэрч байнам

Нутгийн минь хөх салхи нууцхан хүслээ дайгаад

Нэвширтэл орох борооноор нэрийг минь үглэн харанга дэлдэнэ


Зүрхний минь амар амгаланд ээжийн минь өргөсөн сүү бий

Зүүдний минь баяр жаргаланд зэргэлээн дундах хулангийн тоос бий

Талархалын тарни минь таньтай хамт бий эх нутаг минь

Таны төлөө би энд ирсэн юм, би монголынхоо төлөө шатнам