Аниргүйн эрэлд

Зүрхээ чагнадаггүй хүмүүний ертөнцөд
Зэргэлдээх төрөлхтөнөө ээрэн гоочлох
Замбараагүй бүтээлийн далайд живсэн
Зовлонт төрлөөс хэзээ ангижрах бол

Хагас зуун жил харвасан сум шиг шунгинан оджээ
Хайрлан байсан бүхэн минь одоо хэн нэгэнд гэгдэнэ
Хорвоогийн он жилүүд салхи адил жигүүрээ дэлгэжээ
Хаана байна тэр хязгааргүйн тухай бүхэн

Дуу нүргээнт амьдралд дэндүү дотносчээ би
Дотор сэтгэлийнхээ нам гүмийг сонсохоо умартжээ би
Дутуу нойр, дулимаг ухаантан би
Дахиж сэргэх итгэл минь чи хаана байна

Бусдыг буруугаар хардаг нүд минь чи
Буянтныг бусармагт тооцдог сэтгэл минь чи
Бүхнийг ариухнаар нь сүүтэй ундарга гэж сана
Бүлээхэн амьсгалаа тасрахаас өснө сэтгэлийн гэрлээ асаа

Толины тусгал чиний өнөөгийн оршихуй
Чимх инээдийг чи өөртөө нэмээрэй
Чимээгүйн дундаас жаргаланг эрээрэй
Тэнд энд чи хаа сайгүй оршном бус уу