олон зуун жил ганцаардсан ч саран гоо бүсгүй хүлээсээр л
олон олон удаа эргэлдсэн ч орчлонгийн түүх дуусашгүй ээ
өнөөдөр л эхний бөгөөд эцсийн дэвэлтээрээ хорвоог тольдох эрвээхий
өнө удаан эрхэсийн доор эрхлэн нялхрахыг юутай их хүснэм бэ
алтан нарны гэрэлт илчинд дагжин чичрэн зогсохдоо
алган дээр буух оддын тоосонд мөрөөдлөө нисгэнэ
хүүхэд шуугисан инээд хөөрийн дунд ч тэрээр
хэмжээлшгүй их ганцаардлыг юутай их мэдэрнэм бэ
сүүлчийн навч хүйтэн салхинд тууугдан туугдахдаа
сэхүүн бардам нахиаг бүйвээлэн бүйвэлсээр одлоо
уудам хорвоог тольдох гэгээн тунгалаг мөрөн нь
уйтай орчлонгийн энэрлийн дуунд уярмуй
Хязгааргүй уудамд бид аялнам. Хэмжээлшгүй сайхан хайранд бид нялхарнам. Бид энэ сайхан ертөнцөд бүхний эх ундарга болон уусахсан. Анд минь өр зүрх тань юуг хүсэж, хаашаа тэмүүлнэ вэ?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй
Тэнгэрт асах түм буман одод
Сэтгэлд бадамлах хязгааргүй жаргалын тэмүүлэл
Итгэлд улалзах халуун дулаан илч
Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй
Аргалын утаа суунаглан суунаглан цогшихуй яа
Ардын дууны шуранхай уул талыг дамжин цуурайтнам
Асгарсан дусал бүхнээрээ амиа өргөдөг хорвоод
Аяа Монгол хүмүүн хэмээгдэх нь жаргалын дээд гэнэм
Хадган хөх Тэнгэр Та, эцгийн минь дүрд хувилаад
Хаашаа ч намайг очсон халамжлан энэрч байнам
Нутгийн минь хөх салхи нууцхан хүслээ дайгаад
Нэвширтэл орох борооноор нэрийг минь үглэн харанга дэлдэнэ
Зүрхний минь амар амгаланд ээжийн минь өргөсөн сүү бий
Зүүдний минь баяр жаргаланд зэргэлээн дундах хулангийн тоос бий
Талархалын тарни минь таньтай хамт бий эх нутаг минь
Таны төлөө би энд ирсэн юм, би монголынхоо төлөө шатнам
Duug ih udaan huleev. Duu irev. Bayarlav. Duud sain saihan buhniig hysev. Shuleg saihan boljee gej bodov. Ah amrahaar garch odov. Ergej irev. Dahin blogt orov. Shulgiig dahin neg unshiv. Untahaar hevtev. Untav...Zuudlev. Zuud unen yum baina gej bodov. Bosov. Nogoon tsai uuv. Ah garch odov.
ReplyDelete