Бага байхдаа би солонгон туяаг барих гэж
Балчир биедээ багтамгүй догдлон хөөрдөгсөн
Аниргүйд амилах мэт одод эрхэст дурлан
Айзам хэмнэлт нь уусан алдрах дуртайсан
Харин одоо, би нэгэн жаргалд хүрсэн мэт
Эрхгүй санаашран баясан цэнгэнэ
Хаа нэгтээ, хаа ч байдаггүй Итгэл өөрөө
Инээд хөөрөө илтгэн баясан хөөрнө
Цаг мөчтэй уралдан нэгэн үйлийг барихгүй бол
Жаргалаа би хэрхэн яаж ихэсгэх билээ
Миний хүсдэг жаргал бол энгүй их диваажин
Миний Бурхан, өөрөө та айзам хэмнэлт соронзон лугаа
Ариун амь, амьсгал минь билээ
Ум
No comments:
Post a Comment