Хязгааргүй уудамд бид аялнам. Хэмжээлшгүй сайхан хайранд бид нялхарнам. Бид энэ сайхан ертөнцөд бүхний эх ундарга болон уусахсан. Анд минь өр зүрх тань юуг хүсэж, хаашаа тэмүүлнэ вэ?
Эрэл. .
Харин оюун ухаантай гэгдэх хүмүүн бидний хөгжил хэр ахицтай байгаа юм бол.
Унаж босч, тэмцэж тэмцэлдсээр үндсэн чиг шугамаа аль хэдийн гээсэн юм биш биз.
Юу таринав түүнийгээ хураадаг шүү дээ. . . .
..хүмүүс бид яагаад бүтэлгүй тариаланчид болсоор л олон зууныг элээн элээсээр байна вэ.
Хүн төрөлхтөний насны нар хэвийжээ.
Хүмүүн бидний оюун санаа юунд төгс төгөлдрөөс алс хол оршиж.
Амирлангуйгаар амин хувиа хичээнэм бэ.
Хаана байна тэр анхдагч ариухан бодол бодлын үр жимс.
Эрэл үргэлжилсээр л . . .
Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй
Тэнгэрт асах түм буман одод
Сэтгэлд бадамлах хязгааргүй жаргалын тэмүүлэл
Итгэлд улалзах халуун дулаан илч
Эх нутгаадаа гүйсэн мөнхийн аргамжаатай оршихуй
Аргалын утаа суунаглан суунаглан цогшихуй яа
Ардын дууны шуранхай уул талыг дамжин цуурайтнам
Асгарсан дусал бүхнээрээ амиа өргөдөг хорвоод
Аяа Монгол хүмүүн хэмээгдэх нь жаргалын дээд гэнэм
Хадган хөх Тэнгэр Та, эцгийн минь дүрд хувилаад
Хаашаа ч намайг очсон халамжлан энэрч байнам
Нутгийн минь хөх салхи нууцхан хүслээ дайгаад
Нэвширтэл орох борооноор нэрийг минь үглэн харанга дэлдэнэ
Зүрхний минь амар амгаланд ээжийн минь өргөсөн сүү бий
Зүүдний минь баяр жаргаланд зэргэлээн дундах хулангийн тоос бий
Талархалын тарни минь таньтай хамт бий эх нутаг минь
Таны төлөө би энд ирсэн юм, би монголынхоо төлөө шатнам
No comments:
Post a Comment